Malah aku bingung arep milih klambi sing endi. "Jam pira aku nganggo?" Aku takon dhewe. "Ah, sing biru apik, nanging sing abang uga apik banget!" Aku marani bapak lan ibu sing lagi nonton TV. Aku banjur ngomong karo wong-wong mau, "Bapak, Ibu, kepiye yen kita liburan menyang pantai? Aku pancene pengin mrana.
Bapak lan ibu ujug-ujug mung pandeng-pandengan, banjur bapak ngendika Nak, sak iki kowe nginep nang omah wae Bu, soale Bapak lagi kerja ing luar kota. Aku kuciwa banget karo omongane bapak nanging aku kudu nampa keputusane. Dina-dina wis kliwat lan aku mung ngrasakake preian sekolah ing omah. Senajan aku uga pengin metu karo kanca-kanca.
Nanging ibu nglarang aku metu, lan mung didhawuhi ngrewangi pagawean omah kayata ngresiki omah. Senajan aku mung metu menyang pasar lan semono uga ibu bakal ngancani aku. Nanging aku isih nindakake pagawean sing produktif kaya sinau kanggo ujian nasional sing bakal ditindakake sawetara wulan. Sejatine aku uga krasa kasep yen ora ana ing omah.
Kadhang-kadhang aku pengin nolak panjaluke ibuku, nanging aku mung bisa nampa lan nindakake. Sawijining dina ibuku thothok-thothok lawangku lan kandha marang aku, "Kowe enggal adus, aku ngenteni ing njaba." Aku mangsuli, "Arep menyang ngendi, Bu?" Banjur ibu mangsuli "Aku arep ngajak sampeyan mlaku-mlaku menyang taman kutha, ya, nalika sampeyan nginep ing omah."
Ujug-ujug aku ngrasa seneng Inggih Bu, nggih, kula adus rumiyin. Sawise iku aku karo Ibu menyang taman kutha. Sanadyan mung sore mlaku-mlaku ngubengi taman, aku wis rumangsa apik banget. Bisa uga amarga aku wis suwe lungguh ing omah lan saiki lagi seneng lelungan. Sing pasti, aku seneng banget amarga ibu ngajak aku mlaku-mlaku sore.